Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου 2013

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΨΥΧΟΦΕΛΗ



ΠΡΟΣΕΥΧΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΠΡΟΣΦΟΡΟΥ
[Λέγεται την ώρα της προετοιμασίας δια την ζύμωση προσφοράς]

 

 

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν.


Δόξα σοι ο θεός ημών δόξα σοι.

 

Βασιλεύ ουράνιε, παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός, ελθέ και σκήνωσον εν ημίν, και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος και σώσον Αγαθέ, τας ψυχάς ημών.

 


Άγιος ο θεός, άγιος ισχυρός, άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς 

(εκ. γ').

 

Δόξα Πατρί και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 

Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών. Δέσποτα συγχώρησον τας ανομίας ημίν. Άγιε, επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον.

 

 


Δόξα Πατρί και Υιώ, και Αγίω Πνεύματι και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.

 

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου ελθέτω η βασιλεία σου γεννηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον και άφες ημίν τα οφελήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλά ρύσαι ημάς από του πονηρού.

 

 


ΕΥΧΗ


Κύριε, Σε ευχαριστώ γι’ αυτή, την Αγια ώρα, που με τα αμαρτωλά μου χέρια, με αξιώνεις να ζυμώσω τα Πανάχραντα Δώρα της αγάπης Σου.
Σε παρακαλώ, κατάπεμψε το Πανάγιο Πνεύμα Σου, που ευλογεί όλα τα μυστήρια της εκκλησίας, να ευλογήσει και τούτα τα Δώρα, για να γίνουν καλά και ευπρόσδεκτα, στο Αγιόν Σου θυσιαστήριον.
Και Σε παρακαλώ, να τα δεχθείς, όιπως εδέχθης την θυσία του Αβελ, τη δοξολογία των Ποιμένων, τα δώρα των Μάγων, τα δάκρυα του Πέτρου και του Ληστού τηνμετάνοιαν.
Και ας με αξιώνεις να σου τα προσφέρω πάντοτε ευσυνείδητα. ΑΜΗΝ.


Δι' ευχών των αγίων Πατέρων ημών Κύριε Ιησού Χριστέ ο θεός ημών, ελέησον και σώσον ημάς. Αμήν.


ΨΥΧΟΦΕΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ



ΠΡΟΣΕΥΧΗ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΣ
ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ

[Για όσους δεν γνωρίζουν περι του Οσίου Συμεών του μυροβλήτου του Χιλανδαρινού, που από ηγεμών των Σέρβων έγινε μοναχός και αγίασε μαζί με την γυναίκα του Αγία Αναστασία, μπορούν να διαβάσουν εδώ:
για τις λεπτομέρειες]




Θεέ μου, Σ πο δέχτηκες τν θυσία το βραάμ, πο εδες μ συμπάθεια τν λοκαύτωση τν εφθάε, πο δν περιφρόνησες τ δρα το βελ, πο γι χάρη το Σαμουλ το (γαπητο) παιδιο Σου νέδειξες τν ννα προφήτιδα. Ατς Κύριέ μου, Κύριε, γι χάρη μο το δούλου Σου, δέξου τν ψυχ τς καλς μου μάνας.


Λάβε
πόψη Σου, Κύριε, τος κόπους κα τος μόχθους πο κοπίασε γι μένα. Θυμήσου, Κύριε, τος στεναγμος κα τ δάκρυα, πο χυσε, ταν φυγα π τ χέρια της πρς σένα. Θυμήσου, Κύριε, τος μαστος πο θήλασαν μένα τν ταπεινό, γι ν χαρε τ νιότη μου κα δν πήλαυσε. Δέσποτα, μ λησμονήσεις τι οτε γι μία ρα δν μποροσε ν μ ποχωρισθ κα μ ποχωρίστηκε γι πάντα. Θυμήσου, Δέσποτα, Σύ, πο τ ξέρεις λα, τι, ταν πρόκειτο ν χαρε π μένα, τότε τς στέρησα τν αυτό μου γι τ νομά Σου. Μ ξεχάσεις, δίκαιε, τος σπαραγμος τς καρδίας της τν μέρα πο κατέφυγα σ Σένα.

Γνωρίζεις Κύριε τ
ς γρυπνίες της κάθε νύχτα, νθυμούμενη τ νεότητά μου π τότε πο τν γκατέλειψα. Σ ξέρεις Κύριε, πόσες νύχτες μεινε υπνη, ζητώντας τ πρόβατο, πο κοιμόταν μαζί της. Μ λησμονήσεις φιλάνθρωπε τν πόνο πο συνεχε τν καρδιά της, ταν βλέποντας τ νδύματά μου λιωνε, διότι δν βλεπε πλέον τ μαργαριτάρι της πο τ φοροσε. Θυμήσου Δέσποτα, τι τς στέρησα τν παρηγορι κα τ χαρ κα τν γαλλίαση, γι ν πηρετήσω σένα, τ δικό μου κα δικό της Θε κα Δεσπότη τν λων.


Στε
λε της γγέλους πο σζουν τν ψυχή της, π τ πονηρ πνεύματα κα τ σκληρ θηρία το έρα τούτου, πο πιχειρον ν καταπιον σους περνον νάμεσά τους. ξαπόστειλε σ᾿ ατν Κύριε, Κύριε, σχυρος φύλακες, πο θ πολεμήσουν κάθε κάθαρτη δύναμη, πο θ τ συναντήσουν κα χωρς λύπη κα βάσανο, Θεέ μου, δσε ντολ ν διαχωριστ ψυχ π τ σμα.
 

Κα
ἐὰν ς γυνακα, μ λόγια μ ργα μάρτησε σ᾿ ατ τ ζωή, συγχώρησε τν ψυχή της νεκα τς θυσίας, πο μ γέννησε κα πρόσφερε σ Σένα μένα τν νάξιο δολο Σου. Ναί, Κύριε, Κύριε Θεός, δίκαιος κα φιλάνθρωπος κριτής, μ δηγήσεις ατν π τν θλίψη σ θλίψη, π πόνο σ πόνο κα π στεναγμος σ στεναγμούς, λλ ντ τς λύπης, πο λυπήθηκε γι τ μονάκριβό της, σ χαρά. ντ δάκρυα σ γαλλίαση πο τοίμασες στος γίους Σου Θεός, Θεός μου ες τος αἰῶνας. μήν.



Θεέ μου, Σ πο δέχτηκες τν θυσία το βραάμ, πο εδες μ συμπάθεια τν λοκαύτωση τν εφθάε, πο δν περιφρόνησες τ δρα το βελ, πο γι χάρη το Σαμουλ το (γαπητο) παιδιο Σου νέδειξες τν ννα προφήτιδα. Ατς Κύριέ μου, Κύριε, γι χάρη μο το δούλου Σου, δέξου τν ψυχ τς καλς μου μάνας.

Λάβε
πόψη Σου, Κύριε, τος κόπους κα τος μόχθους πο κοπίασε γι μένα. Θυμήσου, Κύριε, τος στεναγμος κα τ δάκρυα, πο χυσε, ταν φυγα π τ χέρια της πρς σένα. Θυμήσου, Κύριε, τος μαστος πο θήλασαν μένα τν ταπεινό, γι ν χαρε τ νιότη μου κα δν πήλαυσε. Δέσποτα, μ λησμονήσεις τι οτε γι μία ρα δν μποροσε ν μ ποχωρισθ κα μ ποχωρίστηκε γι πάντα. Θυμήσου, Δέσποτα, Σύ, πο τ ξέρεις λα, τι, ταν πρόκειτο ν χαρε π μένα, τότε τς στέρησα τν αυτό μου γι τ νομά Σου. Μ ξεχάσεις, δίκαιε, τος σπαραγμος τς καρδίας της τν μέρα πο κατέφυγα σ Σένα.

Γνωρίζεις Κύριε τ
ς γρυπνίες της κάθε νύχτα, νθυμούμενη τ νεότητά μου π τότε πο τν γκατέλειψα. Σ ξέρεις Κύριε, πόσες νύχτες μεινε υπνη, ζητώντας τ πρόβατο, πο κοιμόταν μαζί της. Μ λησμονήσεις φιλάνθρωπε τν πόνο πο συνεχε τν καρδιά της, ταν βλέποντας τ νδύματά μου λιωνε, διότι δν βλεπε πλέον τ μαργαριτάρι της πο τ φοροσε. Θυμήσου Δέσποτα, τι τς στέρησα τν παρηγορι κα τ χαρ κα τν γαλλίαση, γι ν πηρετήσω σένα, τ δικό μου κα δικό της Θε κα Δεσπότη τν λων.

Στε
λε της γγέλους πο σζουν τν ψυχή της, π τ πονηρ πνεύματα κα τ σκληρ θηρία το έρα τούτου, πο πιχειρον ν καταπιον σους περνον νάμεσά τους. ξαπόστειλε σ᾿ ατν Κύριε, Κύριε, σχυρος φύλακες, πο θ πολεμήσουν κάθε κάθαρτη δύναμη, πο θ τ συναντήσουν κα χωρς λύπη κα βάσανο, Θεέ μου, δσε ντολ ν διαχωριστ ψυχ π τ σμα.

Κα
ἐὰν ς γυνακα, μ λόγια μ ργα μάρτησε σ᾿ ατ τ ζωή, συγχώρησε τν ψυχή της νεκα τς θυσίας, πο μ γέννησε κα πρόσφερε σ Σένα μένα τν νάξιο δολο Σου. Ναί, Κύριε, Κύριε Θεός, δίκαιος κα φιλάνθρωπος κριτής, μ δηγήσεις ατν π τν θλίψη σ θλίψη, π πόνο σ πόνο κα π στεναγμος σ στεναγμούς, λλ ντ τς λύπης, πο λυπήθηκε γι τ μονάκριβό της, σ χαρά. ντ δάκρυα σ γαλλίαση πο τοίμασες στος γίους Σου Θεός, Θεός μου ες τος αἰῶνας. μήν.